Το λογοτεχνικό δώρο του Ιούλη!

Η εικόνα προέρχεται από το pixabay.com

Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ Θ.Θ.

(by Xavier)

Ο άντρας με τα μαύρα ρούχα στέκεται στο δώμα ενός ξενοδοχείου κοιτάζοντας το κενό. Θα έλεγες ότι μετράει τις πιθανότητες. Πιθανότητα επιβίωσης = (ύψος ανθρώπου) επί (το βάρος του) επί (ταχύτητα ανέμου) διά (το ύψος του κτιρίου) κι όλο αυτό πολλαπλασιασμένο με τον παράγοντα Θ.Θ. Θέλημα Θεού δηλαδή.

Θέλει κι η άλλη δουλειά η εξίσωση, σκέφτηκε.

Μαθηματικός σπούδασε. Όλη του την ζωή τους αριθμούς μελετούσε. Ήταν φυσικό και την τελευταία τούτη ώρα, με τους αριθμούς να ασχολείται. Τους αριθμούς που αγαπούσε και καταλάβαινε. Με όλα τα άλλα δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα.

Δεν ήταν οι αριθμοί που τον είχαν προδώσει άλλωστε. Ο παράγοντας Θ.Θ ήταν ο φταίχτης. Έτσι τουλάχιστον πίστευε. Ο απόλυτος υπεύθυνος.

Για την απόλυση του από την εταιρία στην οποία εργαζόταν. Για την επιχειρηματική του αποτυχία αργότερα και τα χρέη που αυτή δημιούργησε. Για την αποτυχία  του γάμου του και το διαζύγιο που ακολούθησε. Για την περιφρόνηση που αντιμετώπιζε από τα παιδιά του καθώς δεν είχε τίποτα πλέον να τους προσφέρει, ούτε καν το ελάχιστο ποσό της διατροφής. Για το κατάντημα του να παρακαλά για τα στοιχειώδη, να ζει με δανεικά και να κρύβεται διαρκώς από εφοριακούς και τραπεζίτες.

Για το συνεχές σκύψιμο του κεφαλιού.

Και εν τέλει, για την τελευταία αυτή ταπεινωτική στιγμή που ετοιμαζόταν να βιώσει: την ολοκληρωτική αποδοχή της μοίρας του.

Ένας ξαφνικός δυνατός αέρας τον αποσταθεροποίησε και το ένα του πόδι βρέθηκε στο κενό. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε. Δεν ήταν ακόμα έτοιμος για την πτώση. Αποφάσισε να καθίσει στο πάτωμα.

Ήταν χαράματα, δεν είχε ξημερώσει ακόμα κι επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Την είχε ανάγκη αυτή την έστω και φαινομενική ηρεμία. Δεν ήθελε οι τελευταίες του σκέψεις να μαγαριστούν από τον θόρυβο και το αδυσώπητο καθημερινό χάος.

Δίπλα του βρισκόταν ένα μικροσκοπικό γκρι κουτί. Ήταν το μοναδικό αντικείμενο που είχε φέρει μαζί του. Το πήρε στα χέρια του και το άνοιξε.

Το κουτί περιείχε ένα ρολόι, ένα βιβλίο κι ένα τριαντάφυλλο. Ήταν τα τρία πράγματα που είχε επιλέξει να του κάνουν παρέα στην δύσκολη αυτή στιγμή.

Μ’ αυτά είχε αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του.

Πήρε στα χέρια του το ρολόι. Ήταν το δώρο του πατέρα του για την αποφοίτηση του από το Πανεπιστήμιο. Ρολόι αντίκα, ακριβό και σπάνιο. Συμβόλιζε τρείς γενιές επιστημόνων και ο πατέρας του το φυλούσε σαν κόρη οφθαλμού. Ο ίδιος αισθάνθηκε μεγάλη περηφάνια και τιμή όταν του παραδόθηκε. Τον τιμούσε ο παππούς του, ο πατέρας του και όλο του το σόι. Ήταν ο άξιος συνεχιστής της οικογενειακής παράδοσης κι όλοι ήταν περήφανοι γι’ αυτόν.  

Τοποθέτησε το ρολόι στο χέρι του, κουμπώνοντας με ευλάβεια το ασημένιο λουράκι.

Στη συνέχεια πήρε στα χέρια του το τριαντάφυλλο και το μύρισε. Δεν μύριζε τίποτα όπως ήταν φυσικό αφού ήταν αποξηραμένο. Παραδόξως όμως, μια έντονη μυρωδιά θάλασσας μπήκε μέσα στα ρουθούνια του, η οποία με την σειρά της εισχώρησε άμεσα και βίαια στον εγκέφαλο του, μετακινώντας αυτόματα προς τα πίσω τα γρανάζια της μνήμης του.

Και ως δια μαγείας, μεταφέρθηκε ξαφνικά σ’ εκείνο το υπέροχο καλοκαίρι, σ’ εκείνη την μαγική χρονική στιγμή όπου όλα φάνταζαν εύκολα κι απλά, σ’ εκείνη την εποχή όπου τα πάντα ήταν δυνατόν να συμβούν.

Βρίσκονταν δίπλα στην θάλασσα, ξάπλωναν στην άμμο κι αγκαλιάζονταν. Δεν υπήρχε πουθενά το μέλλον, ούτε το παρελθόν. Μόνο το παρόν είχε αξία. Έρωτας.

Μια μέρα, εκεί στην άμμο που ξάπλωναν, έπιασε μια ξαφνική σύντομη βροχή, η οποία μεταμόρφωσε την άμμο σε χώμα, δημιουργώντας έναν πανέμορφο καμβά.

Χωρίς πολύ σκέψη ο άντρας πήρε ένα ξύλο κι έγραψε πάνω στο χώμα: Σ’ αγαπώ. Αμέσως μετά της έδωσε το κατακόκκινο τριαντάφυλλο που είχε μέσα στην τσάντα του μαζί με ένα μικροσκοπικό κουτάκι στολισμένο με μια κόκκινη κορδέλα.

Με παντρεύεσαι; της είπε και την φίλησε στο στόμα, όπως δεν την είχε ξαναφιλήσει ποτέ.

Αφού στερέωσε το τριαντάφυλλο στο πέτο του, έπιασε στα χέρια του το βιβλίο.

Ήταν ένα κολάζ από φωτογραφίες.

Γύρισε στην πρώτη σελίδα. Δυο αγαπημένες φωτογραφίες φώτισαν τα μαύρα του μάτια. Στην πρώτη, στο πάνω μέρος της σελίδας, εμφανιζόταν η κόρη του, σε ηλικία δύο ετών. Έπινε το γάλα της συνοφρυωμένη. Δεν της άρεσε ποτέ το γάλα. Γίνονταν ομηρικοί καυγάδες κάθε μέρα για να το  πιεί. Αργότερα, όταν μεγάλωσε, στην εφηβεία, το έχυνε κρυφά στον νεροχύτη της κουζίνας.

Η δεύτερη φωτογραφία αφορούσε τον γιό του. Κρατούσε ένα χελιδόνι στο χέρι του. Το είχε βρει ένα πρωινό στο μπαλκόνι. Ήταν τραυματισμένο. Το περιποιήθηκε, το φρόντισε με όλη του την αγάπη. Κι όταν έγινε καλά, το άφησε να πετάξει. Το χελιδόνι έκανε μια βόλτα στον ουρανό και ξαναγύρισε στο χέρι του γιού του. Μετά το κλικ της φωτογραφικής μηχανής, το χελιδόνι επέστρεψε οριστικά στους αιθέρες, εκεί που ανήκε.

Ξεκόλλησε τις δύο φωτογραφίες και τις κράτησε σφιχτά στα δυο του χέρια.

Γύρισε στην τελευταία σελίδα. Ήταν ο ίδιος παιδί. Μόνος του. Όπως και τώρα.

Γεννιόμαστε μόνοι, ζούμε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.

Σηκώθηκε όρθιος. Η κρίσιμη στιγμή είχε φτάσει. Ήταν έτοιμος.

Πλησίασε στην άκρη του δώματος κοιτάζοντας ξανά το κενό. Τώρα ήταν η ώρα.

Ξαφνικά, ακούστηκε ο ήχος απ’ το κινητό του τηλέφωνο. Αμφιταλαντεύτηκε για το τι έπρεπε να κάνει. Να δει την τελευταία του κλήση ή όχι; Η περιέργεια δεν του άφησε άλλη επιλογή.

-Μπαμπά, το απόγευμα θα είσαι στο σπίτι; Ήθελα να με βοηθήσεις λίγο στα μαθηματικά για τις εξετάσεις. Μπορείς;

Ακολούθησε μια μακρόσυρτη σιγή.

-Μπαμπά, μ’ ακούς;

Πέρασαν ακόμα μερικά δευτερόλεπτα, πριν ακουστεί η ξεψυχισμένη φωνή του.

-Θα είμαι. Να έρθεις αγόρι μου.

-Εντάξει. Θα τα πούμε το απόγευμα, ακούστηκε να λέει η φωνή από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

Τα χέρια του έπιασαν και πάλι τα κάγκελα. Πήρε μια βαθιά ανάσα με τα μάτια κλειστά. Αργά και σταθερά απομακρύνθηκε από τον γκρεμό.

Δεν ήταν χαρούμενος.

Για μια ακόμα φορά είχε αποτύχει να φέρει εις πέρας αυτό που είχε αποφασίσει να πράξει.

Για μια ακόμα φορά, ο παράγοντας Θ.Θ. είχε αποδειχθεί καθοριστικός.

Για μια ακόμα φορά, ο παράγοντας Θ.Θ. τον είχε νικήσει ολοκληρωτικά.

Ήταν αλήθεια τελικά. Ο άντρας με τα μαύρα ρούχα είχε μαντέψει σωστά!

Ο παράγοντας Θ.Θ έφταιγε για όλα….

Η εικόνα προέρχεται από το pixabay.com